به عربها خندیدیم،بی تماشاگری سر خودمان آمد!

 در تمام این سال ها هر وقت نمایندگان فوتبال کشورمان برای بازی های باشگاهی به کشورهای حوزه خلیج فارس می رفتند یا یکی از بازی های باشگاهی در این کشورها را می دیدیم از این متاسف می شدیم و حرص می خوردیم که چرا با این همه امکانات ، زمین عالی و حتی بازیکنان بین المللی  و محبوب که در دوران ماقبل بازنشستگی راهی جنوب خلیج فارس شدند تماشاگری درورزشگاه ها حضور ندارد؟

چیدن خودروهای لوکس در گوشه های زمین و اهدای جوایزی نفیس برای جلب تماشاگر در  این استادیوم ها  هم حرص مان می داد هم مایه افتخارمان بود که  اینجا در زمین های خراب و استادیوم هایی که به شیر آبخوری اش قفل می زنند تماشاگر می خواهد از زیر فنس و سیم خاردار عبور کند تا بازی تیم محبوبش را ببیند و علاوه بر هزینه بلیت هزار سختی و مرارت دیگر را به جان می خرد تا در ورزشگاه حاضر باشد.

این نگاه از سر غرور بعضا باعث تمسخر لیگ های عربی بی تماشاگر و استادیوم های خالی این مسابقات می شد اما همان بلا سر خودمان نازل شد  و حالا  ما مانده ایم و استادیوم های خالی که  هر هفته کچلی  سکوها بدجوری توی ذوق مان می زند و انگار گریزی هم از این بحران نیست.

همیشه گفته اند فوتبال به تماشاگرانش زنده است و حضور هوادار است که به بازیکن و مربی جان می بخشد تا مسابقه جذاب و دیدنی شود اما اینجا در لیگ برتر ایران  و در فصل منتهی به جام جهانی تیم هایی که هوادار میلیونی دارند تنها  2 تا 10 هزار طرفدار را در بازی های خانگی شان می بینند آن هم در شرایطی که بهترین نتایج را گرفته اند و در صدر جدول رده بندی جای دارند!

این  بحران با پرداختن رسانه ها به آن  آنقدر جدی شد که بالاخره قیمت بلیت های ورزشگاه آزادی پائین آمد اما حاصل این ارزانی در روز اول تنها افزایش تعداد هواداران استقلال از هزار  به چهار هزار نفر بود.

اقدام دوم برای کشاندن تماشاگران به ورزشگاه ها برگزاری مراسم قرعه کشی و اهدای جوایز نفیس  بود که این کار هم از دیروز در ورزشگاه آزادی  آغاز شد تا وسوسه برنده شدن در مسابقه و بردن یک پراید در پایایان هر بازی یا یک خودروی لوکس در رالی تماشگران آن هم در آخر فصل  مردم را به سوی استادیوم بکشاند.

این درست همان کاری است که کشورهای حوزه خلیج فارس مدت ها انجام می دادند و ما به آن می خندیدیم اما الان چاره نداریم تا خودمان هم  به این روش ها متوسل شویم و البته مراسم قرعه کشی و اهدای جوایز را به صورت زنده از تلویزیون مان پخش کنیم تا همه باورشان شود که« واقعا جایزه می دهند ،پس  از هفته بعد به خاطر پراید هم که شده برویم استادیوم»!

یادمان نرود در نظر سنجی اخیر برنامه نود مشخص شد  علت اصلی  افت تعداد تماشاگران در ورزشگاه ها بی کیفیت شدن بازی هاست و نمایش های تدافعی و محتاطانه آنها که این نقیصه را نمی شود با جوایزی مثل پراید و سکه حل کرد.این جوایز شاید بتواند  درصدی به رشد تعداد تماشاگران در ورزشگاه ها کمک کند اما برای حل مشکل باید انقلابی در ذهن  مربیان ،مدیران و بازیکنان فوتبال ایران صورت بگیرد  و البته توانایی آنها هم چند برابر شود که اینها یک شبه  و یک هفته ای شدنی نیست و نیاز به زمان دارد.

پس تا آن روز فقط به عشق همان پراید می رویم استادیوم و سرما را هم تاب می آوریم،تخمه ای می شکنیم و اگر هم تیم محبوب مان خوب بازی نکرد اشکالی ندارد،مهم این است که جایزه ها دارند به ما چشمک می زنند و چون تعداد مردم روی سکوها زیاد نیست پس شانس ما هم بیشتر است!